Les corbeaux, Gabriel Lalonde, 2013
ΚΙ ΕΙΧΑΝ ΚΙ ΕΚΕΙΝΕΣ
ΤΙΣ ΒΕΡΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ
τα πουλιά θυμάμαι Οκτώβρης περίπου θυμάμαι οξιές
αντιαεροπορικά
ανάστροφα ψαχ’τά ανοιγμένα
βροχή φτεροκαρφωμένα
παντού παντού
καλαμιές σαν κοχλίες κάποιο απ’όλα φοράει το γκρεμό του
και κρέμεται
πέφτει ο χρόνος στάζει σπουργίτες τα μεγάλα βράδια
ξυλοκόποι
κι είναι μαύρο παιχνίδι τούτες οι κράμπες πουλιών
λέω δεν είναι
κι ό,τι τσιρίζει στις συκιές ασημένια κόκκινα
με κοιτάνε
σκέλεθρα δυο κοκκινολαίμης στρόβιλος τρέμει
σκισμένος
κι ένας πελώριος γκιώνης χορταριασμένος κοιτάει
κοιτιόνται
να το νιώθω το’να στ’άλλο φυσάει κοινόχρηστη λύπη
εκτεθειμένου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου