ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ
Κατά βάθος ξέρεις ο τυφλός
πάντοτε γυρνά στο μαρμαρογλυφείο
θραύσμα λευκό στο πάτωμα του χρόνου
σε ατάραχο επιτάφιο
ρίχνει ζάρια σπασμένα
και γλιστρά σ' ένα πέρασμα
ακάθαρτο κρεβάτι πόρνης
μέσα από καθρέφτη
ακούει ό,τι στάζει κόκκινο
τεφρός τις τέφρες γλύφει
εφτά γενιές αόρατος προτού να πέσει ο ήλιος
και τελικά
εδώ ψηλαφιστά ζυγώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου