Υγρό
* * *
* * *
Βυθίζομαι.
Αργά στην τάφρο των Μαριανών.
Φώτα περνάνε.
Κοιτώ ψηλά.
Είσαι θεός, κρατάς έναν προβολέα για φακό
με κοιτάς να πέφτω αργά, αργά.
Μες στο σκοτάδι βλέπω τη δέσμη, αργά,αργά.
Καίγομαι.
Είμαι στην κατσαρόλα και βράζω.
μπερδεύτηκα από το φως του απορροφητήρα
Το χέρι σου
με την πιρούνα για σπάγγετι
Διπλωμένη με τραβά
Είμαι στο πιάτο σου
Ο λαιμός ανάμεσα στα πόδια της πιρούνας
κρατάς το μαχαίρι ανάμεσα στα δικά μου , βρήκες μια βολική σχισμή να ξεκινήσεις να με κόβεις αργά, αργά
Ευθεία
στον παλμό μου τραβάς προς το δεξί ώμο
Ο θώρακας φεγγίζει ορθάνοιχτος
Σκύβεις να δεις τι έχω μέσα.
Μόνο φως και μαρμελάδα.
Τα απομεινάρια μου τα πέταξες στον κήπο
Όταν τα σκέπασε για τα καλά κι η σκόνη, φύτρωσε χορτάρι που στάζει γαλακτόχρωμο υγρό όταν περνάνε τα μυρμήγκια
λένε ευχαριστώ.
Είμαι ευτυχισμένη αργά,αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου