-Τέτοια βαβούρα για λίγο φως-
H αταξία του πράγματος
μας έφερε ως εδώ.
Η λίμνη που έπλεναν το πρόσωπο τους
δεν είναι πλέον ίδια.
-Παράξενη δε ξέρω αν είμαι-
η ανατροφή μου, έτσι όπως σχεδιάστηκε,
δεν είναι το καμάρι μου.
Αλλά είναι ο πόθος μου τέτοιος
που να κλείσω τα μάτια,
να κοιτάξω ανάποδα το κόσμο
και να πω τέλος σ' αυτή τη κόλαση σας,
δε το θέλησα.
Αυτές οι ιστορίες είναι από καιρό
καταδικασμένες.
Όμως τώρα, το ξέρω καλά:
η αδικία ποτέ δεν επεξηγήθηκε.
Υποδυόμαστε το μίσος.
(εκείνοι αρπάξανε δυο σφαίρες
από κάτι που δε τολμάνε να χαιδέψουν)
Μια μέρα δε θα πονάμε τόσο,
είπες καθώς επέστεφες.
Κι όταν αρχίζει το μπλέξιμο με τον έρωτα,
αποχωρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου