Αντώνης Γκρίτσης

Σόλωνος

Το βραδυ ίσως βγω σε ένα γιορτινό, έρημο κρύο
ρούχα ριγμένα κάτω, παντού
ξεπλυμένα, επίσημα στολίδια εις παράταξιν, ράκη
ένα φασκιωμένο μωράκι

τα φώτα στολίζουν τα σταυροδρόμια
οι σταγόνες ανάβουν πάνω στα ρούχα
κι όσο τα αυτοκίνητα προσπερνούν
όσο περαστικοί γνωστοί και άγνωστοι προσπερνούν
οι σταγόνες σβήνουν ποτίζοντας τα ρούχα
χωρίς να αγγίζουν χωρίς να τελειώνουν
χωρίς να σκοτώνονται χωρίς να σκοτώνουν
χωρίς να διακρίνουν ή να διακρίνονται
οι σταγόνες σβήνουν ποτίζοντας τα ρούχα που βρήκα

από μέσα
έτσι νιώθεται κάτω από τα ρούχα
παράξενο και υγρό το δώρο της ζωής, φονική δροσιά
καθώς στην άλλη άκρη του δρόμου
το σκοτάδι διαυρωτικό αυτοκίνητα και γνωστούς άγνωστους
μέσα στο γιορτινό κι έρημο κλίμα, το κρύο, καταπίνει.

Έρχονται, πλησιάζουν, απομακρύνονται.
Ξαναφεύγουν πάλι.
Στον κόσμο απόψε άνοιγει πάλι ετούτη η άστεγη πληγή
ένα τούνελ, μια πύλη, η φάτνη
της πραγματικότητας και του ανεξερεύνητου
της ιστορικότητος και της μυθοπλασίας
της αίσθησης και της ευαισθησίας
της ύλης ονείρου που ξεγλίστρησε της σαρκός
σαν γενέθλιος προβολή
όπου άλλος γεννά και άλλος τίκτει

Αειπάρθενος οργανισμός ο χρόνος,
όσο καλά κρατεί η νύχτα άγια αντικλείδια και κλειδιά
κι όσο ένα κοριτσάκι στη γωνία σπίρτα αναβοσβήνει
όλες οι πόρτες κατα μήκος του δρόμου
ανοίγονται σε μια ατέλειωτη στοά
όπου αναρίθμητες ληστρικές δυνατότητες και έντομα αδέλφια αστέρια
πεταρίζουν, ξεγλιστρούν και ύστερα πάλι χάνονται μέσα στο όνειρο πάλι.

Ας ανοίξει από αυτές τις πόρτες καμιά
να ξεπεταχτούν από μέσα οι ορδές νωπής χαράς
πάνω απ' το θάνατο που έχει καταπλακώσει
ώστε να αρχίσουμε να τρομάζουμε πιά τους καλικαντζάρους,
τα χριστούγεννα ας ξεχυθούν ελευθερωμένα από μέσα έξω στον κόσμο
παιδιά σε δρόμους φωτεινούς, ζεστό, διερχόμενο, νέο αίμα
μια θεία αναμετάξυ μας επικοινωνία να επιτευχθεί
- δεν εννοώ τη γενοκτονία του Ηρώδη.

Αντιλαβού της άστεγης τούτης μετάληψης,
όσο βάλλει κατά ριπάς ο χρόνος
κι ο τόπος όλος χώμα, δεν υπάρχει πια έτσι αλλά επιτέλους αλλιώς.

Λες να' ναι ουτοπία αυτή τη χώρα
όπου ξοδεύει ο κόσμος ξανά και ξανά τόσο καυτό αίμα;