Προτελευταία συνάντηση
Θα φυλλομετρώ μια εφημερίδα
ή θα στρίβω ένα τσιγάρο στο μετρό.
Θα καθίσεις δίπλα μου κι εγώ
δε θα σ' αναγνωρίσω.
Οι ρυτίδες στο μέτωπο θα βάθυναν
ή θα σπάει η βραχνή φωνή σου.
Θα σκύψω το κεφάλι και θα μετρώ
τα χρώματα των παπουτσιών
μέχρι να κατεβώ στην επόμενη στάση-
και πριν να προλάβω να υποψιαστώ
οι πόρτες πίσω μου θα κλείσουν.
Θα μείνω εκεί αλύγιστη, αμίλητη
με βλέμμα καρφωμένο στα κορδόνια
των ξεθωριασμένων παπουτσιών μου.
Μ’ αυτά/θα σε δέσω/πάνω μου/
και θα σε περπατήσω παντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου