Δημήτρης Μαύρος

ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ

Come forth Lazarus!

And he came fifth and lost the job.

J.J.

Κι ως Λάζαρος θ’ απάντησα: Ποτέ πια.

Κι Αυτός: Δυο ναυαγοί είμαστε της γης

Μ’ αισθήματα σφαγής μέσα στα ρέπια,

Μ’ αισθήματα σφαγής μες στο εμείς.

Κι ως Λάζαρος θ’ απάντησα: Ποτέ πια.

Κι Αυτός: Σαν το κοράκι κράξει τρις

Θα νοιώσεις κάσα, θάνατο και κρέπια

Και θα ‘ν’ κοντά, και θα ‘ν’ αργά, χωρίς –

Ως τότε θα μπλοφάρω άρω άρω,

Γυρνώντας με κρασί και με τσιγάρο,

Μποξέρ αγκαλιασμένος με τον χάρο.

Στου δρόμου τα μισά, μέσα στον χρόνο,

Στο γλέντι σώμα ξένο πάντα μόνο

Ο κάποιος που δεν είμαι με σκοτώνω. 

7:00 π.μ. [Διπλανή Πραγματικότητα]

Έτσι η σκηνή τελειώνει

Τίγρη μάτι

Γύρω βάτοι

Μες στην ηχώ του γκιώνη.

Έτσι η σκηνή τελειώνει

Στο κρεβάτι

‘κείνη-να τη

Στα χέρια μου να λειώνει.

Γυροβολώ στο στόμα

Έναν άδη.

Χαρτογραφώντας σώμα

Μ’ ένα χάδι

Υπερνικώ το χώμα

Στο σκοτάδι.